خبرگزاری مهر، گروه سیاست- محمد شلتوکی: در روز ۱۲ تیر ۱۳۶۷ یکی از هولناک ترین جنایت های بشری توسط پیشتاز عرصه جنایت و کشتار، یعنی نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا رقم خورد.
هواپیمای ایرباس هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران که از بندرعباس به سمت دبی به پرواز در آمده بود، اندکی پس از برخواست توسط ناو آمریکایی وینسنس مورد اصابت قرار گرفت و ۲۹۰ سرنشین آن در جنایتی آشکار، به شهادت رسیدند.
اخیرا؛ امیر سرتیپ خلبان شهرام رستمی که در گذشته جانشینی نیروی هوایی و ریاست ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران را بر عهده داشته است، در گفتگویی با حسین دهباشی کارگردان مجموعه خشت خام مدعی شدند که هدف قرار دادن ایرباس ایرانی در اثر تشخیص نادرست و اشتباه خدمه ناو وینسنس بوده است.
رستمی که در دوران دفاع مقدس، برای اولین بار موفق به شکار جنگنده میگ-۲۵ عراقی می شود، ماجرای هدف قرارگرفتن ایرباس هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران توسط ناو وینسنس را اینگونه تعریف می کند:
«در آن زمان به دلیل اینکه از طرف عراق، حمله‌ای در نزدیکی بندرعباس و علیه کشتی‌های نفتکش ایرانی انجام شده بود، تعدادی از جنگنده‌های F-۱۴ (تامکت) برای مقابله با آنها به بندرعباس گسترش داده شدند.
آن روز یک درگیری در پایین بین نیروهای سپاه و کشتی آمریکایی بود.
یک فروند اف-۱۴ برای اینکه اجازه ندهد هواپیماهای دشمن به سراغ بقیه بیاید می‌آید در باند لاین آپ می‌کند تا پرواز کند ولی به دلیل اینکه مشکلی به وجود می‌آید از باند خارج می‌شود و بلافاصله ایرباس ایران ایر لاین‌آپ کرده و ایرباس در همان مسیری پرواز می‌کند که در پایین آن درگیری بود. ولی کریدوری که در آن پرواز می‌کند یک کریدور معمولی بود.
آمریکایی‌ها شنود داشتند و لاین‌آپ اف-۱۴ را می‌شنوند. در آن مقطع یک سری صحبت‌ها هم بود که می‌گفتند برخی خلبان‌های ایرانی می‌خواهند خودشان را با هواپیما به ناو آمریکایی بکوبند. شما همه اینها را کنار هم بگذارید.
هواپیمای ایرباس هواپیمای بزرگی است و اف-۱۴ هم یک هواپیمای بزرگ است که در رادار تقریبا شبیه هم هستند. همه اینها در کنار هم منجر به این می‌شود که ناو آمریکایی موشک به سمت هواپیما در ارتفاع ۱۴-۱۳ هزار پا شلیک می‌کند.
اینجا هم مشکل ماست. سیستم ما باید طوری باشد که چه در ایام جنگ و چه غیرجنگ فرماندهی کنترل مشخص باشد. باید طوری طراحی کنیم که وقتی هر هواپیمایی در آسمان است -چه جنگی و چه غیرجنگی- از یک جا کنترل شود. نمی‌توان این موضوع در دست دو ارگان مختلف باشد. اگر در همان مقطع پدافند هوایی کنترل را داشت اجازه نمی‌داد ایران ایر پرواز کند ولی هر کسی کار خودش را کرده که منجر به این فاجعه شده است»
در خصوص سخنان امیر رستمی که بدون شک در دوران دفاع مقدس و مسئولیت های پس از آن خدمات فراوانی را به نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران انجام دادند، نکات ذیل قابل توجه است:
اولین موضوعی که جناب رستمی مطرح می کنند، شنود ایستگاه های آمریکایی است که لاین آپ (استقرار هواپیما در ابتدای باند برای انجام عمل برخاست) جنگنده اف-۱۴ را شنود می کنند و متوجه پرواز قریب الوقوع اف-۱۴ می شوند، اما تامکت به دلیل نقص فنی باند را تخلیه می کند و به جای آن پرواز شماره ۶۵۵ هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران بر سر باند می آید و پرواز می کند.
در پاسخ به جناب رستمی این نکته قابل ذکر است که چگونه سیستم های شنود و Elint ناو وینسنس، لاین آپ اف-۱۴ را شنود کرده اند، اما با توجه به اینکه کلیه اقدامات در محدوده های پروازی با هماهنگی برج مراقبت و توسط ارتباطات رادیویی و بیسیم انجام می شود، تخلیه باند توسط اف-۱۴ و لاین آپ ایرباس هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران را شنود نکرده اند؟
دومین مورد در خصوص سخنان امیر رستمی، اشاره ایشان به ابعاد اف-۱۴ و ایرباس در صفحه رادار است که می گویند چون هر دو هواپیما جثه بزرگی دارند، در صفحه رادار یکسان دیده می شوند.
این در حالی است که ناو وینسنس از رادارهای جستجوگر هوایی AN/SPS-۴۹ برخوردار بوده و اصولا بر روی صفحه رادارهای هوایی، اندازه هدف بر اساس ابعاد آن نمایانگر نخواهد شد، بلکه هر هدفی با استفاده از SSR-Code خود بر روی صفحه رادار ظاهر می شود و بزرگی و کوچکی هدف بر روی صفحه رادار زمانی قابل تشخیص است که اولا کارایی رادار در صد درصد خود قرار داشته باشد و ثانیا شرایط آب و هوایی هم مساعد باشد که با توجه به فصل گرما و میزان رطوبت بالا در خلیج فارس، به طور قطع هر دو هواپیما به یک شکل بر روی صفحه رادار ظاهر می شوند.
دومین نکته ای که در این خصوص قابل ذکر است، بهره برداری ناو وینسنس از سیستم کنترل رزمی AEGIS است که شامل مجموعه ای از رادارهای شناسایی، جستجوگر و شنود است و بر اساس آنچه در گزارش تیم بررسی وزارت دفاع آمریکا از عملکرد این سیستم آمده است، تصدیق می کند که، پرواز شماره ۶۵۵ در زمانی که مورد اصابت قرار گرفته و قبل از آن، در حال اوج گیری بوده و همچنین کد Squawk هواپیمای ایرباس "ایران ایر" بر روی حالت شماره ۳ قرار داشته که به معنای غیرنظامی بودن هواپیما بوده است.
در روز حادثه که سه ناو «وینسنس»، «مونتگومری» و «سایدز» در منطقه حضور داشتند، درگیری شدید بین آنها در خصوص غیرنظامی بودن هواپیما رخ می دهد، کاپیتان دیوید کارلسون که در روز وقوع این جنایت فرماندهی ناو «سایدز» را بر عهده داشت، سرنگونی ایرباس ایرانی را نقطه اوج پرخاشگری وحشتناک ویلیام راجرز فرمانده «ناو وینسنس» می داند که از ۴ هفته قبل از آن و در جریان درگیری با ناوهای ایرانی که در حال بازرسی قانونی از یک کشتی بودند، آغاز شده بود.
همچنین لس آسپین، رئیس وقت کمیته نیروهای مسلح سنای آمریکا نیز در مصاحبه ای اذعان کرد: «هیچ‌کدام از ۹ مونیتور کشتی، هواپیمایی را در حالت حمله نشان نمی‌دهند. در هیچ‌کدام از نوارها اثری از سیگنال مود ۲، مورد استفاده هواپیماهای نظامی و غیرنظامی، وجود ندارد. همه دستگاه‌ها در حال نشان دادن یک فروند هواپیمای ایرباس در حال اوج‌گیری هستند «.
تمام موارد فوق، حاکی از آن است که ناو وینسنس از غیرنظامی بودن هدفی که بر روی صفحه رادار بود آگاهی کامل داشته است، شاید بتوان شلیک دو تیر موشک به سمت ایرباس را نیز یکی از دلایل دیگر برای آگاهی آنان از غیرنظامی بودن هواپیما برشمرد چراکه اگر آنها گمان می کردند هدفشان اف-۱۴ است با یک موشک نیز میتوانستند آن را سرنگون کنند، اما چون هدف آنها یک هواپیمای بزرگ مسافری بوده، برای اطمینان از نابودی کامل آن اقدام به شلیک دو موشک کرده اند.
در کنار این موضوع اگر تحولات نظامی سال ۱۳۶۷ و مقطع پایانی جنگ را مورد بررسی قرار دهیم، به وضوح مشخص است نیروی دریایی آمریکا که همواره در خلیج فارس حضور قدرتمندانه داشته است، زمانی که توسط نیروی دریایی سپاه پاسداران تحت ضربه قرار گرفت و هیمنه آن شکست به دنبال موقعیتی برای جبران و تحت فشار قرار دادن جمهوری اسلامی ایران برای خاتمه جنگ بود. در مهرماه سال ۱۳۶۶ و زمانی که ناوهای آمریکایی، ناوگروه ایرانی را مورد حمله قرار داده بودند، یگان هایی از نیروی دریایی سپاه به فرماندهی شهید نادر مهدوی موفق به ساقط کردن یک فروند بالگرد «سوپرکبرا» آمریکایی شدند. در فروردین ماه ۱۳۶۷ نیز نیروی دریایی آمریکا طی عملیاتی به سکوهای نفتی سلمان و ابوذر حمله کرد که در پاسخ نیروهای ایرانی نیز اقدام به مقابله با آنها کردند و درگیری در آن روز میان ایران و آمریکا رخ داد.
این موارد بیانگر آن است که «ناخدا ویلیام راجرز» فرمانده جنایتکار ناو وینسنس، دلایل کافی را برای هدف قرار دادن پرواز شماره ۶۵۵ هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران داشته است.
با توجه به موارد فوق و دلایل فنی مطرح شده، بسیار علاقه‌مند بودیم تا اگر امیر رستمی در این خصوص توضیحاتی دارند، شنوای آن باشیم. اما در چند روز گذشته و طی تماس هایی که با ایشان برقرار شد، تمایلی برای شفاف سازی در این خصوص نداشتند.