به گزارش سرویس دفاع و امنیت مشرق، امنیت، مفهومی پیچیده و دربرگیرنده مولفه های فراوانی است که ایجاد حلقه های امنیتی و دور کردن تهدیدات از مرزهای اصلی جغرافیایی کشورها از جمله مهمترین شاخص های آن به شمار می رود. سخت ترین و در عین حال، پرهزینه ترین مدل تامین امنیت و حفظ منافع و مرزها آن است که حاکمیت یک کشور، تلاش کند آنرا در نقطه صفر مرزی خود ایجاد و تامین کند؛ در حالی که کشورهای قدرتمند جهان که دارای توانایی تعریف محیط امنیتی در اطراف خود هستند، به روش های گوناگون مثل نفوذ فرهنگی و اجتماعی، ایجاد روابط سطح بالای دیپلماتیک یا حضور مستقیم نظامی تلاش می کنند امنیت خود را حفظ کرده و ارتقاء دهند.
از جمله انتقادها و شبهاتی که از سوی برخی مخالفان رسمی جمهوری اسلامی ایران مانند آمریکا و اسرائیل، مطرح و در اتفاقی جالب و تاسف برانگیز، توسط برخی نیز در داخل کشور تکرار می شود، حضور و کمک کشورمان در برخی کشورهای منطقه است که بلندگوهای مطرح کننده این ماجرا، آنرا دخالت ایران می نامند. برای پاسخ به این انتقاد، باید دانست که سایر کشورهای منطقه چگونه از امنیت و مرزهای خود دفاع می کنند؟
خاورمیانه و شمال آفریقا: سرزمینی با مدل های مختلف امنیتی
اگر به منطقه غرب آسیا و شمال آفریقا نگاه کنیم با مدل های عمدتا نظامی و امنیتی – اطلاعاتی رو به رو می شویم. رژیم صهیونیستی معمولا از حملات مستقیم هوایی یا ترورهای سازمان یافته را برای ایجاد حاشیه امنیت از طریق حذف دشمنان خود استفاده می کند. مورد اسراییل از جهتی بسیار جالب توجه است و عدم وجود عمق استراتژیک و حاشیه امنیت در سرزمین های اشغالی برای حاکمان این منطقه اشغال شده امری بدیهی است، مسئولان اسراییلی با به راه انداختن موجی از حملات هوایی در سوریه و لبنان و همچنین ترورهایی در اکثر نقاط جهان برای حذف مخالفان خود، به دنبال ایجاد نوعی حاشیه امنیت برای خود و منطقه در اشغالشان بوده اند.
در همین زمینه گزارش دیگری از مشرق را به شما پیشنهاد می‌کنیم:
با توجه به اعتراضات مردمی که هر نوع حضور مستقیم رژیم صهیونیستی در منطقه به همراه دارد، این رژیم به دنبال ایجاد و توسعه شبکه جاسوسی و سیستم اطلاعاتی خود در کشورهای مختلف رفته تا علاوه بر آنکه حساسیت افکار عمومی برانگیخته نشود، امکان مدیریت مستقیم مواردی که به نظر آنها باعث تضعیف امنیت شان می شود - اعم از ترور، فشار اطلاعاتی یا شناسایی شبکه های ارتباطی- وجود داشته باشد.
از سوی دیگر عربستان سعودی نیز با وقوع انقلاب مردمی در یمن و روی کار آمدن حکومتی غیر استبدادی، حاشیه امنیتی خود را در خطر دید، به همراه ائتلافی از برخی کشورهای عربی به یمن حمله برد. در عین حال هزینه های فراوان مالی هر ساله توسط این کشور در کشورهایی مثل پاکستان، برخی جمهوری های منطقه قفقاز و در قاره آفریقا برای تبلیغ آیین وهابیت می شود تا آموزش دیدگان در این مراکز، نقش حافظ منافع را برای آنها ایفا کرده و علاوه بر ایجاد فشار اجتماعی - سیاسی، در صورت نیاز به عنوان سرباز و مزدور نیز وارد عمل شوند.
منابع مالی و پولهای پشت پرده نیز دیگر رکن مهم فعالیت های حکومت سعودی برای تامین امنیت خود است که از سازمان ملل تا آمریکا و اروپا می توان ردپای آنرا دید و به همین خاطر، فعالیت های نظامی مستقیم این کشور در مناطقی چون آفریقا و صحبت هایی چون احداث پایگاه نظامی در جیبوتی، با واکنش یا مخالفت غربی ها همراه نمی شود.