به گزارش
حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛هنگامىکه رسول خدا (ص) رحلتکرد، کوچک و بزرگ، زن و مرد از فراق او متأثّر شدند و سراسر مدینه یکپارچه به عزا و گریه و ناله، مبدّل شد، سیل اشک از چشمهاى مردم روان بود، و از هر گوشهى مدینه صداى گریه و فغان و شیون شنیده مىشد، مردم همانند حاجیان که احرام حجّ مىبندند و فریاد مناجات و ناله سر مىدهند، ضجّه مىکردند، هیچ مرد و زنى نبود مگر اینکه گریه مىکرد و ناله مىنمود، این مصیبت جانکاه، بخصوص براى خاندان پیامبر (ص) و بویژه امیرمؤمنان على (ع)، پسرعمو و برادر آن حضرت، بسیار جانسوز بود، از فراق پیامبر (ص) آنچنان اندوه بر امیرمؤمنان (ع) وارد گردید که اگر بر کوهها نازل مىشد، طاقت تحمل آن را نداشتند، و بعضى از خاندان آن حضرت بقدرى در تنگناى شدید اندوه قرارگرفتند که نمىتوانستند خود را نگهدارند، جزع و بىتابى، صبر و عقل آنها را ربودهبود و قدرت تکلّم و شنوائى را از آنها سلب کردهبود.